مدل سازی چند گانه مبتنی بر معیار غیر خطی گری

امروزه استفاده از مدل های محلی خطی برای مدل سازی یک فرایند غیر خطی عملی بسیار رایج در علم مهندسی کنترل است لذا نیاز کاربر به استفاده از روش های پیچیده غیر خطی)چه در مدل سازی و چه در کنترل(به طرز قابل ملاحظه ای کاهش می یابد..ابتدا با به کار گیری چندین معیار غیر خطی گری،سعی گردیده است که نقاط کاری فرآیند را که در آنها سیستم رفتار غیر خطی تری دارد شناسایی گردد.بدیهی است که تخمین مناسب برای چنین نقاطی باید متشکل از تخمین های خطی بیشتری باشد.به عبارت دیگر به کمک این معیار ها نقاطی که نیاز به تراکم مدل بیشتری دارند را می یابیم.در فاز بعدی با استفاده از معیار فاصله ،مدل هایی راکه بیش از اندازه به یکدیگر شبیه هستند را شناسایی و حذف می نماییم.این کار علاوه بر کاهش بار محاسباتی،گاه به بهبود عملکرد کنترل کننده نیز می انجامد