مطالعه اپیدمیولوژیکی فاسیولیازیس در نشخوارکنندگان شهرستان سنندج

با رشد روز افزون جمعیت،تولید پروتئین به عنوان یکی از گروه های غذایی اصلی سبد غذایی انسان بسیار مورد توجه است. فاسیولا تهدیدی برای منابع گوشتی و نیز معضلی بهداشتی محسوب می شوند. بیماری ایجاد شده بواسطه ی این انگل موسوم که به فاسیولیازیس است, یکی از بیماری های مهم انگلی مشترک بین انسان و دام می باشد که توسط گونه های فاسیولا بیماری زایی ایجاد می کند. این بیماری از طریق علوفه و سبزیجات به میزبانان مهره دار منتقل می شود که در انسان خطرات جدی ایجاد می نماید. نشخوارکنندگان با بلعیدن متاسرکر های انگل به همراه گیاهان آبزی آلوده می شوند. انسان به عنوان یک میزبان اتفاقی با خوردن متاسرکرهای موجود بر روی گیاهان خوراکی آلوده می شود.تشخیص بیماری در سه ماهه ی اول آلودگی تنها با روش های سرولوژیک امکان پذیر است. روش الایزا با توجه به حساسیت بالا و امکان انجام همزمان ده ها نمونه روش مناسبی است که در تشخیص زود هنگام و کنترل بیماری می تواند مفید واقع شود.در طراحی این مطالعه 2 مسیر جداگانه در نظر گرفته شده است.در فاز اول به روش بلوک های تصادفی 300 راس گاو از روستا های اطراف سنندج, جمع آوری گردید و پس از نمونه گیری, نمونه ها مورد آزمایش الایزا قرار گرفتند و نتایج ثبت شدند. در فاز دوم مطالعات جهت بررسی میزان آلودگی در گوسفند و بز به مدت یک سال ،بازرسی کشتارگاهی بر روی جمعیت دام های کشتار شده در کشتارگاه صنعتی سنندج, صورت گرفت. نتایج نشان داد که 14/383% گاو ها و 2/269% گوسفند ها به فاسیولیازیس مبتلا بودند. همچنین میزان شیوع آلودگی به فاسیولیازیس در دام های مسن بیشتر بود. میزان شیوع آلودگی به فاسیولیازیس در هر دو جبنس یکسان اسبت . میزان ابتلا درفصول بهار وتابستان وعوارض ناشی ازآن درفصول پائیز و زمستان بیشتر دیده می شود.