نسبی گرایی زبانی
محل انتشار: فصلنامه نقد و نظر، دوره: 17، شماره: 68
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 933
فایل این مقاله در 35 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPT-17-68_001
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1395
چکیده مقاله:
قرن بیستم در آمیخته با پیدایش نگرش های گونه گون نسبی گرایانه در حوزه های مختلف است. مطالعات مردم شناسانه و زبان شناسانه پاره ای عالمان نظیر ساپیر و ورف موجب شکل گیری نسبی گرایی زبانی گردید. براساس این نسبی گرایی، زبان نه تنها نقش تعیین کننده ای در شکل گیری تفکر و اندیشه و جهان بینی ما دارد، بلکه اساساً زبان ها سنجش ناپذیر و غیرقابل ترجمه به یکدیگرند. در مقاله ی حاضر کوشش شده تا ضمن واکاوی نسبی گرایی و متغیرهای دخیل در آن روشن شود که اولاً، نسبی گرایی زبانی در چه سطح و عرصه ای ورود پیدا می کند و زبان چارچوب مرجع و عامل نسبیت چه اموری می شود و ثانیاً، میزان قوت و اعتبار این نسبی گرایی تا چه حدی است و آیا شواهد و ادله اقاه شده توان آن را دارند که نسبی گرایی زبانی را به کرسی قبول بنشاند. این نوشته ضمن تفکیک جبر گرایی زبانی از نسبی گرایی زبانی و نسبیت زبان نشان می دهد که تز ضعیف جبر گرایی زبانی و اذعان به نقش اجمالی زبان در سهولت تفکر و اندیشه - و نه تعیین محدوده و هدایت و مهار تفکر - قابل پذیرش است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمد واعظی
دانشیار دانشگاه باقرالعلوم7