ارزیابی کیفیات زیبایی شناختی منظر پلهای عابر پیاده در فضاهای شهری تهران با رویکرد طراحی همخوان با زمینه

شهر تهران ب ه دنبال توسعه سریع و بی رویه فضاهای شهری، از فقدان ضوابط و دستورالعم لهای مناسب برای طراحی و برنامه ریزی فیزیکی شهر رنج م یبرد که منجر به ناکارایی فضاهای شهری و برآورده نشدن نیازهای فیزیکی و روحی شهروندان گردیده است. ازسوی دیگر شک لگیری مبلمان شهری و در پی آن شک لگیری پ لهای عابر پیاده به عنوان پاسخی به تغییرات صورت گرفته و تأمینامنیت شهروندان در فضاهای شهری، یکی از شاخص ترین عناصر شهری بوده که علاوه بر جنب ههای عملکردی، نقش بسزائی در شک لگیری کیفیات بصری آن خواهند داشت. علیرغم وجود مطالعات متعددی که بر ضرورت ملاحظات زیباشناسانه از یک سو و لزوم تلفیق و هماهنگی بصری ساختار پل با محیط اطراف آن )طراحی همخوان با زمینه( به عنوان یکی از مه مترین عوامل تأثیرگذار بر کیفیاتزیباشناسانه انجام گرفته، متأسفانه امروزه خصوصاً در شهر تهران به دلیل نادیده انگاشتن پتانسی لهای زیبا شناسانه پ لهای هوایی در فضاهای شهری، مورد ب یمهری شهروندان قرار گرفته است و آنها صرفاً عناصری عملکردی در ترافیک شهری تلقی گردیده و قابلیت آنهادر بهبود کیفیات بصری شهر نادیده انگاشته می شود. در مطالعه حاضر، با تأکید بر ارتباط بصری میان پ لهای عابر پیاده و منظر شهریاطراف آن، با روش پیمایشی و از طریق پرسشنامه، با نظرسنجی ترجیحی از 384 نفر شهروند تهرانی در ارتباط با کیفیات زیباشناسانه پ لهای عابر پیاده با فر مهای مشابه در مناظر شهری مختلف، تأثیر و نقش رویکرد طراحی همخوان با زمینه بر ادراک زیبایی عناصر شهری خصوصاً در مناظر شهری تهران مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعات نشان داده است که در شهر تهران به دلیل عدم در نظ رگیریاصول طراحی همخوان با زمینه و هماهنگی بصری میان پل و منظر شهری اطراف آن، اولاً شهروندان ادراک زیباشناسانه بالایی نسبت به این پ لها نداشته و دوماً شرکت کنندگان نسبت به پ لهای عابر پیاده با فرم یکسان در فضاهای شهری مختلف ترجیحات متفاوتی نشان داد هاند که این امر نشا ندهنده اهمیت و نقش ارتباط بصری میان پل های عابر پیاده و زمینه اطراف آنها، بر کیفیات زیبای یشناختی پ لهای عابر پیاده در فضاهای شهری خواهد بود که در نهایت م یتواند موجب ارتقاء کیفیات عملکردی در این گروه از پل ها نیز باشد.