نگرشی بر مفهوم انواع سیاستگذاری در سازمان، شاخص ها، رویکردها و کارکردها

سیاستگذاری یا طراحی ساز و کار به معنای ایجاد یک فضا برای حرکت عوامل اقتصادی و اجتماعی به سمت وضعیت مطلوب از منظر سیاستگذار است. متاسفانه در کشور ما سیاستگذاری و مباحثی از این دست در علوم انسانی کم تر مورد توجه قرار گرفته است.در سیاستگذاری مبحثی بینشی مطرح می شود که آیا کار فرهنگی در تضاد با قانونگذاری است یا خیر و حد و حدود هر کدام چیست چرا که اعمال بعضی قوانین باعث می شود که جامعه با اخلاق و با فرهنگ بالا به نظر برسد. برای مثال اگر نظرات ارباب رجوعان یک بانک در مورد نحوه برخورد کارمند بانک با ایشان روی حقوق این کارمند تاثیر گذار باشد، باعث می شود که این کارمند بهترین برخورد را با ارباب رجوع داشته باشد.از ویژگی های سیاستگذاری این است که با درگیر کردن منافع گوناگون افراد یا سازمان ها با یکدیگر به ثمر می رسد. در نتیجه با طراحی ساز وکار بحث خود کنترلی در جامعه شیوع پیدا می کند. برای مثال یک پدر تمایل دارد با ایجاد یک ساز و کار یک کیک را بین دو فرزندش به صورت عادلانه تقسیم کند. این فرآیند بدین صورت می تواند انجام گیرد که هر کس کیک را تقسیم کرد نفر دیگر می تواند هر قسمت را که بخواهد بر دارد. در نتیجه در این حالت سیستم خودکنترلی اجرا می شود و بدون آنکه پدر به صورت کامل در این امر دخالت کند کیک به صورت عادلانه تقسیم می شود و با این ساز و کار پدر فقط نقش ناظر را بر عهده دارد. در این مثال پدر استعاره از دولت و فرزندان استعاره از افراد جامعه است. در این مقاله، نویسندگان با استفاده از رویکردی تحلیلی- توصیفی سعی در تبیین انواع سیاستگذاری های سازمانی (فرهنگی، اجتماعی و سیاسی) و نیز بررسی شاخص ها و کارکردهای هریک دارند.