لزوم احترام به معماری کشور میزبان در بناهای دیپلماتیک (نمونه موردی: مقایسه ی سفارت ایران در سوئیس با طرح سفارت جدید ایران در بریتانیا)

هر دیپلماسی یکی از عوامل مهم نشاندهنده هویت یک حکومت است که تاریخچه ای دیرین و به قدرت تاریخچه شهرها دارد.بناهای دیپلماتیک و خصوصاً سفارتخانه ها نماینده یک کشور بیگانه در پایتخت یا در شهرهای مهم کشور میزبان هستندو زمین آنها خاک کشور بیگانه محسوب می شود و دولت ها در امور داخلی آنها دخالت نمی کنند.مهمترین عامل در طراحی چنین فضایی تصویری است که کشور مهمان میخواهد در کشور میزبان ارائه کنداولین رویکرد در طراحی سفارت نهفته در گونه ای احترام است، یا به قول کان، چشمک زدنی به کشور میزبان است. ازآنجا که تبعه های کشور میزبان بیش از هر کس دیگر از چنین ساختمانی بهره می گیرند، این بنا باید برای آنها نیز آشناو مانوس باشد طوری که شهروندان کشور میزبان بتوانند به راحتی با این بنا ارتباط برقرار کنند.این روزها میلیون ها نفر برای سفر به کشورهای دور، نیاز به اخذ ویزا دارند سفارتخانه ها و کنسولگری ها باید به آنهاتصویری درست از کشوری بدهند که قصد سفر به آن را دارند و این رویکرد دیگر طراحی بناهای دیپلماتیک است. وهمچنین باید گفت برای افراد تبعه ی خود در حکم پناهگاهی آشنا باشد.مسئله ای که در طراحی این گونه بناها همیشه مطرح است و گاهی باعث اختلاف میان دولت ها بر سر اجرای یک بنایدیپلماتیک می شود پیروی صرف از رویکرد دوم است مانند سفارت جدید ایران در بریتانیا. معماری ای که فرایند ترکیبمشخصات فرهنگی دو کشور مختلف و کم و بیش نزدیک به همدیگر باشد، معماری منحصر به فردی می شود. از آنجا کهنزدیک به 200 کشور در جهان وجود دارد، آمیزه های مختلف این مشخصه ها به حدود سفارتخانه ی منحصر به فرد می انجامد.