برنامه ریزی در جهت توسعه فیزیکی با تاکید بر توسعه پایدار (مطالعه موردی : شهر مسجدسلیمان)

امروزه در بسیاری از شهرها مواردی مانند تراکم زمین، ساختمان های متروک ، ترافیک و بسیاری ازموضوعات زیست محیطی دیگر،موضوع پایداری شهرها را مطرح می کنند. یکی از مشکلات عمده در برنامهریزی شهری با توجه به رشد جمعیت تعیین جهت مناسب توسعه فیزیکی شهر می باشد.توسعه فیزیکی شهرفرایندی پویا و مداوم است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر و فضای کالبدی آن در جهات عمودی وافقی ،از حیث کمی و کیفی افزایش میابد که اگر این روند بدون برنامه ریزی باشد مشکلات متعددی رابوجود خواهد آورد. لذا شهر مورد مطالعه (شهر مسجدسلیمان) که در استان خوزستان از جمله شهرهاییاست که با وجود قابلیت های بالقوه زیاد دارای توسعه ای ناهمگون می باشد. به واسطه قرارگرفتن این شهردر میان ارتفاعات توسعه فیزیکی شهر عموما محدود بوده است. در این تحقیق با بررسی معیارهای رشدفیزیکی پایدار نیازهای توسعه را سنجیده شده و بهترین جهت را برای توسعه فیزیکی شهر با استفاده از دومدل AHP و GIS انتخاب شده است.