معرفی ریز رخساره های سازند آسماری و کاربرد آنها در تعیین محیط رسوبی در تاقدیسی امیران ( لرستان)

مرز پایینی آسماری- شهبازان با سازند کشکان و مرز بالایی آنها با سازند گچساران می باشد. مطالعه ریز زیست چینه نگاری آسماری منجر به معرفی بایوزونی به سن بوردیگالین (میوسن پیشین) گردید که عبارتست از:Borelis melo curdica — Borelis melo melo Assemblage Zone. این بایوزون متعلق به آسماری بالایی j_ شامل نیمه بالایی برشی مورث مطالعه *ی باشد. ضخامت این بایوزون ۱۶۴ متر و مرزپایینی آن با اولین ظهور گونه Borelis melo curdica و مرز بالایی آن با نبود فونهای ممیز فوق مشخص می گردد. این برش فاقد آسماری پایینی و میانی است. در فاصله ۱۶۶ متری از قاعده شهبازان، علاوه بر تغییر رخساره سنگی ( مشاهدهانیدریت)، فسیل شاخصی Borelis melo Curdica ظاهر می شود. لذا توسط فسیل و انیدریت مشاهده شده سازندهای آسماری و شهبازان قابل تفکیک هستند. با توجه به مطالعات مقاطع نازک میکروسکپی سازند آسماری در برش معمولان در تاقدیس امیران هشت ریز رخساره شامل دولوما دستون، پاکستون پلوئیدی، پکستون تا گرینستون میلیولیدی، وکستون میلیولیددار، وکستون اینتراکلاست دار، پکسنون تا گرینستون حاوی دندریتینا، پکستون تا گرینستون حاوی دو کفه ای، و کستون تا پکستون جلبک دار شناسایی گردید که بر اساس آنها محیط های لاگون، بین جزر و مدی و بالای جزر و مدی ازرمپ داخلی و محیط زیر جزر و مدی از رمپ میانی برای این سازند مشخص شد.