الگوهای سنجش و اندازه گیری سرانه مطالعه در ایران

هدف این پژوهش شناسایی و تحلیل استانداردها، معیارها و شاخص های سنجش و اندازه گیری سرانه که مطالعه در ایران براساس مطالعات اسنادی و نظر متخصصین و نخبگان و ارائه مدلی بومی است. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش، از طریق فیش برداری از منابعی به دست آمده است که کاملاً مرتبط با موضوع مورد مطالعه بوده است. در روش دلفی ازجمله ابزار رایج گردآوری اطلاعات، استفاده از پرسش نامه جهت جمع آوری نظرات خبرگان می باشد که در این پژوهش از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است و منجر به جمع آوری اطلاعات مورد نیاز تحقیق گردیده است. در دور اول پرسش نامه، 87 شاخص گردآوری شد که پنج شاخص مربوط به تعاریف، پنج شاخص منابع مطالعاتی با کاربرد غیردرسی و ترسی (تحصیلی) و دو شاخص به منابع مطالعاتی با کاربرد شغلی و حرفه ای، هفت شاخص به منابع کتابی (کتاب، مجله و روزنامه)، 11 شاخص به منابع غیر کتابی کاغذی، شش شاخص به منابع غیر کتابی نیز کاغذی (فقط دیواری)، 36 شاخص به منابع غیر کتابی غیر کاغذی (دیداری - شنیداری)، شش شاخص به عنوان شاخص های میانجی، چهار شاخص به عنوان شاخص های کتابخانه ای (ورودی) و پنج شاخص به عنوان شاخص های انتشارات انتخاب شده اند. در بررسی میانگین های به دست آمده از شاخص های دوره اول، مشاهده می شود که بالای 50% از افراد در انتخاب 53 شاخص از مجموعه شاخص ها با هم وحدت نظر داشته اند و به عبارتی بر سر این شاخص ها به توافق رسیده اند. در مجموع، این مدل شامل چهار دسته مؤلف بود که ساختار نظام مند را تشکیل داده و سنجش دقیق تر سرانه مطالعه برای مدیران، برنامه ریزان و سیاست گذاران فرهنگی را میسر می سازد.