بررسی میزان تاثیر استفاده از روشهای تربیت اخلاقی بر بهبود نگرش اولیا نسبت به آموزش(در خصوص احترام به اولیا)

یکی از ویژگی های مهم انسان که وی را از دیگر مخلوقات الهی متمایز ساخته مسئله ادب و تربیت اوست که بر خلاف سایر جانداران - بصورت اکتسابی حاصل می شود.وظیفه ی این مهم بیشتر به عهده اولیاء و مربیان است و در این میان احترام به اولیا و مربیان به عنوان عنصر و مولفه ی اصلی در ایجاد جامعه ی اسلامی دارای جایگاه و اهمیت خاصی است و از مهم ترین بازخوردهای این اکتساب محسوب می شود که نشان دهنده صحیح بودن روشهای تربیت اخلاقی این دو گروه اثرگذار در زندگی هر فرد می باشد . تربیت معنوی از دیدگاه اسلام مهمترین رسالت یک معلم و مربی است. معلم و مربی شایسته از منظر دین باید واجد توانمندی ها و ویژگیهایی باشد تا بتواند ضمن آموزش به پرورش انسانها همنایل شود. که شاخصترین و اساسیترین نقش را در جریان یادگیری و تعلیم و تربیت افراد و به ویژه دانشآموزان برعهده دارند . و چگونگی احترام به پدر , مادر و معلم یکی از مهمترین قسمت تربیت اخلاقی است .پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تاثیر استفاده از روشهای تربیت اخلاقی بر بهبود نگرش اولیا نسبت به آموزش بر روی 30 نفر از اولیا دانش آموزان با استفاده از طرح شبه آزمایشی دو گروه نا همسان با پیش آزمون و پس آزمون اجرا شده است . اطلاعات بدست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت نتایج حاصله نشان داد با توجه به اینکه یکی از اساسی ترین مسائل در سعادت و پیشرفت انسان , فراگیری راهکارهای تربیت اخلاقی است , روشهای اجرا شده در چهار دسته زمینه ای , معرفتی , انگیزشی و هدایتی مثمر ثمر بوده و مربیان آنها را در آزمون اجرا شده مورد تایید قرار داده اند . همچنین نگرش اولیا در زمینه آموزش روشهای تربیت اخلاقی در بعد احترام بهبود پیدا کردهاست