گذر از یادگیری سنتی به سازمانی یادگیرنده ( مورد : مرکز تحقیقات و نوآوری سایپا )

با توسعه دانش و فناوری و گسترش حیطه های کسب و کار از جمله سازمانهای مجازی یا تحت شبکه، بنگاه های اقتصادی گسترش یافته، ومحیط کسب و کار به محیطی رقابتی و پر از چالش تبدیل گردیده و پارادایم های جدیدی ظاهر شده که بقاء را برای بسیاری از بنگاه ها مشکل ساخته است. در چنین محیطی طبیعی است که امتیازهای رقابتی تغییر شکل دهند. بزرگترین امتیاز رقابتی در پارادایم های جدید کسب و کار، یادگیری بیان شده است. از این رو، مرکزیت پارادایم جدید، یادگیری است. بنابراین، سازمانهایی موفق تر هستند که زودتر، سریع تر و بهتر از رقبا یاد بگیرند. سازمانها به جای رفتارها و حرکتهای سنتی خود که در بهترین شکل آن در برگیرنده آموزش نیز می بود، تبدیل به سازمانی شوند که همواره یاد می گیرند، یعنی کوشش خود را در جهت یادگیری به عنوان یک امتیاز رقابتی به کار می برند. در مقاله حاضر، به بررسی مدل یادگیری مرکز تحقیقات و نوآوری سایپا به عنوان یک سازمان یادگیرنده در گذر از پارادایم سنتی آموزش به سازمانی یادگیرنده و بررسی هر کدام از عوامل ( مانند استراتژی، مدیریت، فرهنگ و... ) که در ایجاد، شکل گیری و رشد مرکز موثر است، پرداخته و سپس هر کدام از ابعاد و برنامه های مرتبط با هر کدام از آنها تشریح می گردد.