کنترل ارتعاشی سازه با میراگر جرمی TMDتحت کنترل غیر فعال، نیمه فعال و ترکیبی با الگوریتم بهینه LQR

در این مقاله عملکرد کنترل غیر فعال، نیمه فعال و ترکیبی نیمه فعال و غیرفعال در مدل سازه ای واقعی موردبررسی قرار گرفته است . برای این منظور ابتدا میراگر جرمی در حالت کنترلی غیرفعال بصورت بهینه، تنظیم شده است و درکنترل نیمه فعال و ترکیبی با استفاده از الگوریتم کنترل بهینه آنی LQR و منظور نمودن ملاحظات پایداری مربوط به ماتریس های R و Q ، پاسخ های کنترل شده سازه را با استفاده از آنالیز تاریخچه زمانی به روش تحلیلدینامیکی نیومارک با شتاب خطی بدست آورده ایم. پارامترهای مورد بررسی شامل تأثیر جانمایی میراگر جرمی غیرفعال و نوع فیدبک بوده اند. نتایج حاصل از مدلسازی عددی نشان می دهد که با جانمایی میراگر غیرفعال در ارتفاعی معادل0.8 از کل ارتفاع سازه ، شاهد تأثیر محسوسی بر پاسخ های سازه هستیم و در انتخاب نوع فیدبک در صورتی که ازفیدبک جابجایی- سرعت بجای فیدبک سرعت - شتاب استفاده شود شاهد عملکرد بهتری درپاسخ های بدست آمده از الگوریتم کنترلی آنی خواهیم بود. از بین حالات کنترلی غیرفعال، نیمه فعال و ترکیبی ، هم به لحاظ نتایج بدست آمده وهم از لحاظ هزینه کل اجرایی ، حالت کنترل ترکیبی غیرفعال و نیمه فعال میتواند انتخاب خوبی در جهت اصلاح رفتارارتعاشی سازه باشد.