بررسی امنیت محیطی فضای بازی کودکان در راستای تحقیق شهر دوستدار کودک نمونه موردی: بوستان باصفا منطقه 5 تهران

بدون تردید نقش و اهمیت دوران کودکی به عنوان دورانی که می تواند بستر مناسبی در جهت شکل گیری شخصیت و همچنین ارتقا سطح توانمندی های اتی انسان باشد، برکسی پوشیده نیست در دهه های اخیر کودکان به عنوان مهمترین و در عین حال آسیب پذیری ترین گروه جامع با مطرح شدن نظریه شهر دوستدار کودک مورد توجه بیشتری قرار گرفته اند با این وجود در بیشتر فضاهای شهری، چندان توجهی به انها نشده است در این میان فضاهای باز شهری از جمله پارکها که کودکان زمان بیشتری فضاهای شهری چندان توجهی به آنها نشدهاست باید بستر کالبدی مناسب جهت تحرک آزاد فعالیت، ایمنی، سلامت کودکان و رشد جسمی، ذهنی و اجتماعی آنان فراهم کنند. لذا این پژوهش بر پایه رویکرد CPTED به دنبال بررسی مولفه ای مصنوع امنیت زمینهای بازی است جامعه آماری ان را کودکان 7-12 سال استفاده کننده از فضای پارک مورد نظر، واقع در ناحیه 5 منطقه 5 شهری تهران تشکیل می دهند و نمونه ها به شیوه تصادفی انتخاب شده اند روش پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی و از لحاظ هدف، کاربردی است ابزار پژوهش پرسشنامه بوده و یا فته با بهره گیری از نرم افزار SSS22 تحلیل شده اند. نتایج ارزیابی حاصل از دیدگاه کودکان نشان میدهد که آنها مولفه های مصنوع چون عدم وجود نقاط غافلگیری وجود کاربریه ای شبانه روزی وجود تابلوهای راهنما در پارک، کفسازی مناسب زمین بازی و جهت گیری مناسب ساختمانهای اطراف جهت دید مناسب به پارک را در احساس امنیت خود در پارک و فضای بازی مهمتر دانسته اند. با این توصیفی با توجه به اهمیت موارد طرح شده از دیدگاه کودکان، فضاهای بازی می توانند با نگاه چدید نسبت به رویکرد CPTED به امنیت عمومی این فضاها منجر شوند جایی که کودکان می تواند در آن احساس امنیت کنند و در تعامل بیشتر با محیط اطراف خود قرار گیرند.