تحلیل حساسیت فرمول مانینگ نسبت به ضریب زبری با روش معادلات دیفرانسیل

مدیریت بهینه منابع آب برای توسعه پایدار جوامع بشری از اهمیت بالایی برخوردار میباشد. اهمیت این موضوع به ویژه درکشوری مانند ایران که در مجموع با کمبود منابع آب شیرین مواجه است دو چندان است. برآورد خوب دبی جریان آبراههها کهاز منابع آبهای سطحی هستند یکی از ارکان این مدیریت میباشد. در این خصوص فرمول مانینگ سالهاست که در سطح دنی ا توسط مهندسان آب بطور وسیعی مورد استفاده واقع میشود. بنابراین درک صحیح مولفه های این فرم ول از اهمیت به سزای ی برخوردار است. در این تحقیق حساسیت فرمول مانینگ نسبت به مولفههایش به ویژه ضریب زبری آبراه ه با روش معادلا تدیفرانسیل مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه موردی بر روی دادههای رودخانه الموترود استان قزوین نشان داد که فرمو ل مانینگ بیشترین حساسیت را نسبت به مساحت سطح مقطع و کمترین حساسیت را نسبت به شیب دا ر د . ام ا ضمن اینک ه ضریب زبری مانینگ پس از مساحت سطح مقطع در رتبه دوم قرار دارد، بدلیل امکان بیشتر اشتباه در برآورد آن، از اهمی ت بیشتری برخوردار است