بررسی نقش انرژی های نو در راستای توسعه پایدار و معماری

رشد علم و صنعت و فن آوری در جهان امروز، روش های مختلف استفاده از انرژی را که در دوران قبل از انقلاب صنعتی معمول بود دگرگون کرده و شناخت منابع انرژی های جدید تحولی عظیم در توسعه صنعتی و تکامل اجتماعی بشر بوجود آورد. به دلیل استفاده بی رویه از انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار مخصوصا در بخش ساختمان که ۴۰ در صد از مصرف انرژی را در کشور به خود اختصاص داده است ، مورد توجه قرار گرفته است . با توجه به روند رشد تکنولوژی و مطرح شدن مبحث انرژی های پایدار و کاهش مستمر ذخیره انرژی های تجدید ناپذیر همچنین وجود منابع مناسب انرژی های پایدار (خورشید، آب، باد، بیو گاز و...) در کشور ما معماران می توانند با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و با استفاده از الگوهای معماری ایرانی که به شیوه های مناسبی از انرژی های پایدار درطراحی معماری بهره گرفته اند و نیز با توجه به تکنولوژی و علوم جدید، فضایی مناسب و با آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورند. بنابراین برای رسیدن به این اهداف، تحقیقات وسیع و کاربردی در این مورد ضرورت پیدا می کند . دستیابی به توسعه پایدار مستلزم تحول مثبت عظیم بنیادی در اقتصاد جهان، بهره وری معقول از منابع طبیعی ، نیز تغییر جهت اساسی در نگرش انسان به طبیعت و تجدید نظر جدی در الگوهای تولید و مصرف است . در این مقاله به بررسی تعامل انرژی های نو و همچنین تاثیر این تعامل در توسعه پایدار و بهینه سازی مصرف انرژی می پردازیم تا بتوانیم فضای معماری همراه با آسایش و رفاه برای انسان به وجود آوریت.