بررسی نقش روانشناسی محیط در طراحی برای سالمندان برمبنای نظریه ی ویلیام ایتلسن

پیشرفت علم در زمینه های پزشکی، فائق آمدن بر بیماری ها و در نهایت پایین آمدن آمار مرگ ومیر سبب بالا رفتن مدت زمان زندگی و افزایش آمار سالمندان شده است. سالمندان به منزله ریشه های جامعه هستند و بی توجهی به نیازهای آنها می تواند سبب نابودی و مرگ آنها پیش از فرارسیدن مرگشان شود. همه افراد جامعه در راستای مقابله با این بحران وظیفه ای دارند، و یک طراح و معمار هم می تواند نقش بسزایی در این راه ایفا کند. هدف از انتخاب این موضوع پژوهشی ، رسیدن به راه حلی برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان است، چراکه در جوامع امروزی مسائل و مشکلات متعدد، سبب پراکنده شدن خانواده ها، و در نتیجه عدم رسیدگی به وضعیت سالمندان توسط خانواده هایشان شده است. بنابراین شاید در گذشته به دلیل بی توجهی به طراحی مکانهایی ویژه ی سالمندان، خانه سالمندان نقش زندان را برای سالمندان ایفا می نمود، اما امروزه، می توان با تلاشی و آگاهی از وضعیت سالمند و نیازهای او، مجموعه ای طراحی کرد که به ارتقای کیفیت زندگی سالمند کمک کند. سوالی که در راستای این هدف مطرح شده، اینست که آیا محیطی که انسان در آن قرار دارد، می تواند بر رفتارهای او اثر بگذارد و با القای حسی مثبت به بهبود شرایط روانی فرد و به دنبال آن شرایط جسمی بپردازد؟ در این پژوهش بر پایه نظریه ویلیام ایتلسن به بررسی چگونگی این تاثیرات بر رفتار انسان، و به دنبال راهکارهایی برای بهره گیری از این تاثیرات برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان پرداخته می شود.