بررسی تأثیر آموزش مهارت حل مسئله و مهارت برقراری ارتباط مؤثر بر سبک حل مسئله مادران دارای فرزند دختر پایه اول متوسطه شهرستان بهبهان

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت حل مسئله و مهارت برقراری ارتباط مؤثر بر سبک حل مسئله در مادراندارای دختر نوجوان پایه اول متوسطه شهرستان بهبهان صورت گرفت. در این پژوهش از روش تحقیق آزمایشی میدانی از نوعطرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش فوق شامل کلیه ماداران دارای دخترنوجوان پایه اول متوسطه شهرستان بهبهان می باشند. نمونه آماری نیز شامل 75 مادر بوده که در دو گروه آزمایش و یکگروه گواه به طور تصادفی جایگزین شدند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ی سبک حل مسئله کسیدی ولانگ (1996) استفاده گردید. قبل از اعمال مداخله های آزمایشی ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون گرفته شد و پس از اعمال8 جلسه، مداخله ی آزمایشی بر روی دو گروه آزمایش از هر سه گروه پس آزمون نیز به عمل آمد. در این پژوهش برای تحلیلداده ها علاوه بر روش آمار توصیفی از روش تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده گردید. نتایج به دست آمدهنشان می دهد بین آزمودنی های گروه آزمایش آموزش مهارت حل مسئله و گروه گواه از لحاظ متغیر سبک حل مسئله تفاوتمعنی داری وجود دارد در حالی که بین آزمودنی های گروه آموزش مهارت برقراری ارتباط مؤثر و گروه گواه و همچنین بینآژمودنی های دو گروه آزمایش از لحاظ متغیر فوق تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.