بررسی هماهنگی آموزش نظری با آموزش بالینی دانشجویان پرستاری از دیدگاه مدرسین دانشکده پرستاری و مامایی مشهد

مقدمه: در حال حاضر، همه تاش صاح بنظران بر این است که در دانشکد هها و محی طهای آموزش بالینی، شرایطی فراهم شودکه به کسب تخصص دردانشجویان منجر گردد، چرا که آموزش بالینی مهمترین بخش یادگیری رفتارهای حرف های دانشجویان علوم پزشکی است. لذا این مطالعه با هدف تعییندیدگاه مدرسین پرستاری در رابطه با هماهنگی آموزش نظری با بالینی انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه ی اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه پژوهشگر ساخته بررسی تطابق تئوری وبالین بود. پس از تایید روایی محتوا و پایایی ابزار با آلفای کرونباخ ) α=۰.۸ (، پرسشنامه در اختیار همه مربیان بالینی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد ) ۲۹نفر( که در طی مدت نمون هگیری در دانشکده مشغول به تدریس بودند، قرار داده شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 تجزیه تحلیل گردید.نتایج: میانگین سنی مربیان ۱۱.۹۹ ± ۵۳ . ۴۱ ، ۸۲.۸ % ) ۲۴ نفر( متاهل و ۶۲.۱ % ) ۱۸ نفر( مذکر بودند. ۸۹.۷ % ) ۲۶ نفر( دارای مدرک کارشناسی ارشد و مابقی دکترابودند. از نظر اساتید درس هایی که از نظر مدت زمان کارآموزی با کسب مهارت در آن درس بیشترین تطابق را دارند شامل بهداشت جامعه ) ۸۸.۴۷ ± ۳.۱ (، روانپرستاری ) ۷۷.۱۵ ± ۳.۱ ( و مدیریت ) ۷۷.۳۱ ± ۳.۱ ( و درس هایی که کمترین تطابق را دارند بخ شهای ویژه ) ۱۴.۹ ± ۲.۰ ( و اورژانس ) ۲۶.۲۸ ± ۲.۱ ( بودند ) .)P<0.001 نتیجه گیری: برطبق نتایج حاصل از این مطالعه مدت زمان اکثر کارآموز یها )به جز بخ شهای ویژه و اورژانس( برای کسب مهارت در آن دروس کافی است. از آنجایی که در حال حاضر اساس ارایه ی خدمات و آموزش پرستاری، سنتی می باشد، به نظر م یرسد اصاح کوریکولوم دوره پرستاری یا تخصصی نمودن حرفه پرستاری راهکاری برای حل مش لاکت موجود باشد.