بررسی رابطه بین خودکارآمدی عمومی و اضطراب صفت و حالت در بین کارکنان نیروی انتظامی

مقدمه: خودکارآمدی به باور و تصورات فرد از توانایی های خویش و احساس شایستگی از قابلیت های خویش برای حضور در عرصه های مختلف زندگی (شغلی، تحصیلی، روابط بین فردی و غیره) و غلبه بر مشکلات احتمالی اشاره دارد. بر اساس تحقیقات پیشین خودکارآمدی یکی از عامل های تأثیرگذار بر اضطراب می باشد، پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین خودکارآمدی و اضطراب صفت و اضطراب حالت صورت گرفته است. مواد و روش ها: جامعه مورد پزوهش کلیه کارکنان نیروی انتظامی شهرستان ارومیه استان اذربایجان غربی بود که از این تعداد نمونه ای به حجم 300 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب گردید که پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (1982) و اضطراب صفت و حالت اسپیلبرگر (1983) توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. یافته ها: نتیجه پژوهش حاضر نشان داد که خودکارآمدی هم با اضطراب صفت (p<0/0001, r=-0/68) و هم اضطراب حالت (p<0/001, r=-0/76) رابطه معکوس و معنی دار دارد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر آشکار ساخت که بین خودکارآمدی و اضطراب صفت/ حالت رابطه دوطرفه معکوس وجود دارد، به طوری که افرادی که دارای خودکارآمدی بالایی هستند اضطراب صفت و حالت کمتری دارند و کسانی که دارای اضطراب صفت و حالت بالایی هستند دارای خود کارآمدی پایینی هست.