ارتباط تحمل آشفتگی و شفقت به خود با علائم شخصیت مرزی در بیماران مبتلا به شخصیت مرزی مراجعه کننده به بیک بیمارستان انتظامی

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 617

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_TEB-4-3_006

تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1395

چکیده مقاله:

مقدمه: بررسی و فهم عوامل روان شناسی مرتبط با علائم شخصیت مرزی می تواند گام مهمی در جهت شناسایی علل آن باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تحمل آشفتگی و شفقت به خود در پیش بینی علائم شخصیت مرزی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام گرفت. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و پیش بینی بود. کلیه مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که در نیمه اول سال 1393 به بخش روان پزشکی بیمارستان امام سجاد (ع) تهران مراجعه کرده بودند، جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. از بین جامعه آماری فوق، تعداد 94 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و بعد از مصاحبه بالینی به پرسش نامه های مقیاس شخصیت مرزی، تحمل آشفتگی و شفقت به خود پاسخ دادند. داده اهی به دست آمده نیز با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با کاربرد نسخه 18 نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد شخصیت مرزی با نمره کلی تحمل آشفتگی (P<0/001, r=-0/40)، مؤلفه های تنظیم (P<0/001, r=-0/41) ارزیابی (P<0/001, r=-33/0)، و نمره کلی شفقت به خود (P<0/001, r=-0/56)، مؤلفه های مهربانی با خود (P<0/001, r=-0/42)، وجه مشترک انسانی (P<0/001, r=-0/38)، ذهن آگاهی (P<0/001, r=-0/35) رابطه منفی ولی با خودداوری (P<0/001, r=0/48) و انزوا (P<0/001, r=0/41) رابطه مثبت دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که 20 درصد از کل واریانس شخصیت مرزی به وسیله تحمل آشفتگی (P<0/001, F=5/44) و 40 درصد آن به وسیله شفقت به خود (P<0/001, F=0/40) پیش بینی می شود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که عدم تحمل آشفتگی و شفقت به خود پایین می تواند در علائم شخصیت مرزی افراد مبتلا اختلال به شخصیت مرزی نقش داشته باشد.

نویسندگان

رضا محمدی

دانشجوی دکترای روانشناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

سجاد خانجانی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران- نویسنده مسئول

مسلم رجبی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران