بررسی سرواپیدمیولوژیک بروسلوز درجمعیت گوسفندوبزاستان مازندران طی سالهای 1385تا1389

بهمنظور بررسی شیوع سرمی و تعیین کانون اشاعه بیماری بروسلوز در جمعیت دامی مناطق مختلف استان مازندران، در مدت پنج سال )1389 -1385 ،)از 4845 راس گوسفند و بز شهرستانهای مختلف استان خونگیری بهعمل آمد. با توجه به شرایط اقلیمی، تراکم و پراکندگی جمعیت دامی استان، اطالعات مربوط به دامدارانی که بهدلیل بروز بیماری و یا عوارض ناشی از آن در دام جهت تشخیص، مداوا و یا دریافت غرامت به شبکههای دامپزشکی شهرستانهای مختلف استان مراجعه کرده بودند، جمعآوری و از همه دامهای بیمار و بهصورت تصادفی از دیگر دامهای موجود در اطراف کانون آلودگی، نمونه خون اخذ شد. پس از جداسازی سرم، آزمایش رزبنگال بهعنوان آزمون اولیه تشخیصی بر روی تمام نمونهها انجام و سپس جهت تشخیص قطعی بیماری، آزمایشات رایت و دو مرکاپتواتانول بر روی سرمهای مثبت انجام شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد تعداد 457 نمونه و یا به طور میانگین 44/9 درصد از کل سرمهای آزمایش شده، در تست تکمیلی مثبت می باشند. در بین مناطق مختلف استان، شهرستان ساری با 35/15 درصد آلودگی، بیشترین میزان دام حامل را به خود اختصاص داده و کانون اصلی شیوع بیماری در استان میباشد. شهرستانهای نور، نوشهر- چالوس و بابل هم بهترتیب با 09/14 ، 02/13 و 01/12 درصد در رتبههای بعدی آلودگی قرار داشته و البته در این مدت، شهرستان جویبار حداقل آلودگی )84/0 درصد( را داشته است. بهنظر می رسد باال بردن سطح آگاهی دامداران و جلوگیری از واردات و کشتار غیر مجاز دام آلوده، پوشش کامل واکسیناسیون و مطالعه اثر بخشی آن در حیوانات تلقیح شده، نقش بسزایی در پیشگیری و کنترل این بیماری در جمعیت دامی استان ایفا نماید.