اثر تمرینات قدرتی برتغییرات قند خون ناشتا و برخی فاکتورهای تنفسی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: فعالیت بدنی منظم خطر مرگ و میر در افراد مبتلا به دیابت را کاهش داده و از بروز عوامل ایجاد کننده بیماری های قلبی و عروقی جلوگیری می نماید. به همین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات قدرتی بر برخی شاخص های آنتروپومتریک و فاکتورهای قلبی تنفسی در زنان دیابتی نوع 2 صورت گرفت. روش شناسی: تحقیق حاضر به صورت نیمه تجربی انجام شد. جامعه آماری آن شامل بیماران زن دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان گیل رشت می باشد که بعد از یک فراخوان عمومی برای انجام پژوهش،20 نفر از زنان دیابتی نوع 2 با ویژگی های میانگین سنی 2/549 سال، 47/25=BMI و قند خون ناشتای 5/2725/151میلی گرم بر دسی لیتر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه 10 نفره (تمرینات قدرتی و کنترل) تقسیم شدند.24ساعت قبل از پیش آزمون و 24 ساعت بعد از پس آزمون مقادیر قند خون ناشتا، شاخص های آنتروپومتریک، VO2max ،حجم های ریوی (FVC (و (FEV1 ( اندازه گیری شد. برای تحلیل تغییرات شاخص ها از روش آماری Test-T و نرم افزار SPSS21 با سطح معنی داری 05/0 P استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که کاهش معنی داری در میانگین نسبت دور کمر به دور لگن (027/0=P (و تفاوت معنی داری در مقادیرVO2max) 035/0=P ،(درصدچربی بدن (039/0=P (و نسبت دورکمر به دور لگن (027/0=P (بین دو گروه وجود دارد. ولی در مقادیر حجم های FVC ) 495/0=P (و FEV1) 252/0=P (بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین در مقایسه پیش و پس آزمون مقادیر قند خون ناشتا در گروه تجربی از 5/27 25/151 به 35/0 57/139 کاهش یافت که این کاهش معنیدار نبود (07/0=p ( و همین طور در بین گروه ها هم تفاوت معنی داری در قند خون آنها مشاهده نشد (372/0=p.(نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر، به نظر می رسد تمرینات قدرتی می تواند روش مؤثری در بهبود شاخص های آنتروپومتریک و VO2max در بیماران دیابتی نوع 2 باشد به طوری که برای افزایش حجم های ریوی و تغییر محسوس در مقادیر قند خون نیاز به تمرینات با شدت بالا و طولا نی مدت در کنار تمرینات مقاومتی ضروری به نظر می رسد.