بازخوانی ریشه های تاریخ موسیقی جهان و ضرورت طراحی و ساخت خانه های موسیقی در ایران

موسیقی پررمز و رازترین هنری است که رویارویی مستقیم هنرمند و مخاطب او را فراهم می کند و به راحتی بر ذهن و روان و قلب مخاطب اثر می بخشد. این هنر باستانی و کهن از دیرباز دست آویز حکومت ها و هنرمندان برای همراه کردن آحاد جامعه جهت نیل به هدفی خاص بوده است. بهره گیری از هنر موسیقی در طول تاریخ در مراسمات مختلف آیینی، مذهبی، نظامی و ... چنان حضور پررنگی داشته که در کنار قدیمی ترین آثار باستانی کشف شده در کهن ترین اقامتگاه های انسان می توان سنگ نبشته ها و یا آلات موسیقی متعلق به آن زمان ها را مشاهده نمود. این هنر نیز مانند سایر هنر ها و علوم دیگر برای رسیدن به مرتبه حال حاضر نیاز به یک پروسه و سیر پیشرفت و مهم تر از همه یک خاستگاه مکانی و زمانی دارد که در آن شکل گرفته باشد و مسیر تکامل و تعالی خود را در آن بستر بپیماید. در همین راستا پژوهش حاضر در نظر دارد با استفاده از شیوه کتابخانه ای و بهره گیری از روش توصیفی- تفسیری به کنکاش پیرامون این مسئله بگردد و در بازه های زمانی مختلف سیر تکامل آن را دنبال کند. یافته های این پژوهش نشان می دهد علی رغم وجود منابعی که به ظهور موسیقی در غرب اعتقاد دارند، خاستگاه موسیقی جهان در ایران زمین قرار دارد و صحت این گفتار را می توان هم از راه زبان شناسی و هم قدمت سنگ نبشته های کشف شده در این سرزمین اثبات نمود. در همین راستا نگارندگان به جهت حفظ، احیا و نشر این هنر کهن در مقیاس های گوناگون در درون و خارج کشور، طراحی و ساخت خانه های موسیقی را امری ضروری و اجتناب ناپذیر می دانند.