نقش پویایی و انعطاف پذیری در طراحی پارک های علم و فناوری

پارک های علم و فناوری کانون تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه بوده و همواره تأثیرات مهمی در فعالیت، حیات وپویایی علمی جامعه دارند. از آنجا که امروزه پارک های علم و فناوری به عنوان یکی از نهادهای اجتماعی و حلقه ای اززنجیره توسعه اقتصادی کشورهای مختلف محسوب میشوند میتوان با تعیین و تبیین معیارها و ضوابطی در قالب طراحی فضاهای جدید در حوزه مربوطه، به تدوین آیین نامه های جدید، ضوابط و مقررات طراحی و معماری در احداث آن ها کمک کرده، و گامی درجهت دستیابی به افقی روشن در این زمینه برداشت.اگر روند تبعیت از طراحی های پیشین جایخود را به طرح های پویا و متغیر ندهد، چشم انداز کارکرد پارک های علم و فناوری حرکت رو به رشدی نخواهد داشت. در واقع می توان گفت که محیط های محرک برای آزاد کردن اندیشه و بینش خلاقانه، بسیار دارای اهمیت هستند.تحقیق پیش رو در پی پاسخگویی به این سؤالات است که چه سازوکارهای معماری با توجه به گروههای مختلف اجتماعی میتوان اتخاذ کرد تا پارک های علم و فناوری تبدیل به یک محیط پویا و سرزنده ی اجتماعی تبدیل شوند. در این مقاله سعی شده است با توجه به ارتقای بهره وری و کارایی این پارک ها، زمینه و بستر لازم برای رسیدن به اهداف آنها را فراهم آورده و مسئولان و برنامه ریزان را برای تحقق راهبردها و سیاست های مورد نظر یاری داد