بررسی تناسبات حیاط و تاثیرآن بر جهت گیری درب شوادون در خانه های سنتی دزفول

استفاده ازحیاط مرکزی الگوی بسیار مهمی در ساخت و ساز بوده و به عنوان یک عنصر بومی به طور قابل ملاحظه ای در شهر های مختلف ایران مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین فضاهای سکونتی با بهره گیری از تدابیر مختلفی در اطراف حیاط قرارگرفته اند.تناسبات حیاط مرکزی نقش عمده ای در تعیین جهت گیری درب ورودی شوادان و همچنین ارتفاع دیواره های مجاور در ایجاد شرایط آسایش حرارتی (کنترل جریان باد) برای ساکنین دارند.شناخت الگوی تناسبات حیاط مرکزی و ارتباط آن با دیگر اجزاء بنا نیازمند انجام مطالعات دقیق در بررسی الگوهای مختلف حیاط تناسبات گوناگون است. برای رسیدن به این مقصود کوشش شده تا تناسبات مختلف حیاط در نمونه های موردی مسکن سنتی دزفول شناسایی و سپس به بررسی ارتباط آن با جهت گیری درب شوادان و ارتفاع دیوار مجاور شوادون در الگوهای مختلف مورد ارزیابی قرارگیرد.با بررسی های انجام شده مشخص شد که تناسبات حیاط که بیشترین فراوانی 1:1 است فرم حیاط در اکثر بناها مربع و جهت گیری بنادر جهت شمال غربی – جنوب شرقی و جهت وزش باد مطلوب می باشدکه هنگام حرکت باد در حیاط به سمت درب ورودی شوادان که بیشترین جهت گیری آن درحیاط در سمت جنوب شرقی است جریان می یابد. باد کنترل شده و با فشار متعادل وارد ورودی شوادان می باشد.همچنین با بررسی ارتفاع دیوارها و تناسبات مختلف مشخص میگردد که ارتفاع دیوار متغیر و نسبت به تناسبات حیاط ثابت نمی باشد.