ردپای معماری پایدار در خانه های سنتی مناطق کویری ایران(نمونه موردی خانه رسولیان یزد)

در دنیای معماری امروز همگام با رشد تکنولوژی ، ساختار معماری دستخوش تحولات و تغییرات بسیاری گشته است (که می توان اذعان کرد همیشه مفید نبوده است.) واین خود باعث پویایی و به فکر فرو رفتن طراحان گردیده تا راهکارهای مناسبتر را در پیش گیرند .از سوی دیگر رفتارهای محیطی و نحوه زندگی انسان امروز عامل مخربی برای زمین و دیگر ساکنان آن و انرژی های این خاک گردیده است .هر دوی این مسائل نیاز شدید به معماری پایدار را مطرح کرده است.معماری ای که رابطه ای دوستانه با طبیعت دارد.با مطالعه و تعمق در معماری بومی مناطق کویری مانند یزد و نحوه زندگی و رفتار انسان بومی با محیط پیرامونش در می یابیم که تفکر پایداری محوری چه در ساخت بنا و چه در الگوهای رفتاری بحثی نو نبوده،بلکه پایه و اساس ساختار این بناها و رفتار ساکنانش بوده است.از این رو این پژوهش به نکات کلیدی این نوع نگاه در خانه رسولیان به عنوان مصداقی بارز از کلیت مورد نظر پرداخته و از لحاظ پایداری آن را مورد ارزشیابی قرار می دهد.روش این پژوهش توامان مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی را شامل می شود و رویکردی توصیفی دارد. روند تحقیق و ارزشیابی از طریق مطرح کردن اصول معماری پایدار و مقایسه تطبیقی آن مهم با خانه رسولیان یزد می باشد.در پایان مقاله با فهم کاربردی بودن ارزش های استخراج شده این نوع از معماری پایدار،سعی برآن شده راهکارهایی همسو و پاسخنده به نیازهای اساسی انسان امروز در حوزه طراحی پایدار معماری مورد توجه قرارگیرند.