نقش زیبا شناسی فرمی در معماری معاصر ایران(دوره پهلوی دوم)، نمونه موردی: تئاتر شهر

هر شخص یا هر گروه مفاهیم زیبایی شناسی را به خواست خود تعبیر و ارزش گذاری می کند و ما را به اصول و الگوهای سنجیده ای که فرآیند هنر آفرینی و هنر پذیری را هدایت و تسهیل کنند، نایل می گرداند با اینکه این زیباشناسان در مورد ملاک های زیبایی هم داستان نیستند هر شیئی یا پدیده ای را که در هنر پذیر، احساس خوشایندی برانگیزد، اعم از اینکه زمینه ای هنری یا طبیعی داشته باشد، زیبا و برخوردار از زیبایی می دانند. اصول و روش های متفاوتی برای زیبایی شناسی وجود دارد اما در این پژوهش سعی بر آن شده که به زیبایی شناسی فرمی پرداخته شود. در واقع زیبایی شناسی فرم یا صورت تظاهر حسی و واضح یک شیء است و این بیانیست که خود را در معرض یک قضاوت قرار می دهد همچنین انتخاب هر فرم بنا به دلایلی صورت گرفته است و به این ترتیب عملکرد مخصوص به خودش را داراست. با توجه به اینکه پژوهش حاضر کوششی برای بررسی عمیق زیبایی شناسی فر می است و با توجه به اینکه زیبایی شناسی در معماری ایران، در دوره معاصر بیشترین تحول را داشته است و از آنجا که بررسی و تحلیل کلیه بنا ها امکان پذیر نیست لذا یکی از ساختمان های شاخص در تحقیق حاضر مورد بررسی قرار گرفته است منظور از ساختمان شاخص در این تحقیق ساختمانی است که دارای طرح و مفاهیم معمارانه در یک گوشه مشخص از معماری معاصر ایران باشد و یا در یک موقعیت ممتاز شهری قرار گرفته باشد، همچنین مدارک مستند از آن وجود داشته باشد. بدین منظور با انتخاب ساختمان تئاتر شهر به عنوان نمونه انتخابی در معماری معاصر ایران و در عصر پهلوی دوم پژوهش حاضر صورت گرفته است.