ارزیابی اثرات توسعه گردشگری ساحلی به روش ماتریس پاستاکیا (مطالعه موردی:دریاسرشهرستان محمودآباد)

ارزیابی اثرات محیط زیستی روشی برای تعیین، پیش بینی و تفسیراثرات محیط زیستی یک پروژه بر کل محیط زیست، بهداشت عمومی و سلامتاکوسیستم هایی است که زندگی بشر به آن وابسته است. در راستای حفاظت از محیط زیست و کاهش اثرات تخریبی پروژه های گردشگری ودستیابی به توسعه پایدار، لازم است که اثرات ناشی از گردشگری براکوسیستم های طبیعی، مورد ارزیابی واقع شود. ارزیابی اثرات توسعهگردشگری ساحلی در منطقه تفریحی_توریستی دریاسربا شناسایی منابع محیط زیستی اعم از فیزیکی، زیستی و اقتصادی _اجتماعی مورد بررسیقرار گرفت. شناسایی این منابع با استفاده از مطالعات و بازدیدهای صحرایی، نقشه ها صورت پذیرفت. در این مطالعه، به منظور ارزیابی آثار زیست-محیطی ناشی از گردشگری اقدام به شناسایی و پیش بینی آثار و پیامدهای گردشگری ساحلی با استفاده از روش ارزیابی ماتریس پاستاکیا شد. نتایجماتریس نشان داد که مرحله ساختمانی طرح دارای 2 اثر مثبت متوسط ، 8 اثر مثبت کم، 1 اثر مثبت ناچیز، 2 مورد بدون اثر، 9 اثر منفی ناچیز، 7 اثرمنفی کم است. مرحله بهره برداری طرح نیز، 1 اثر مثبت مشخص، 5 اثر مثبت متوسط، 3 اثر مثبت کم، 3 اثر مثبت ناچیز، 3 مورد بدون اثر، 3 اثر منفیناچیز، 5 اثر منفی کم و 4 اثر منفی متوسط در محیط در پی دارد.