بررسی آبشویی نیترات و حجم زهاب در روشهای مدیریت سطح ایستابی دراقلیم گرم و خشک دزفول

حلالیت بالای ازت منجر به آبشویی آن به صورت نیترات و انتقال سریع به آبهای زیرزمینی می گردد. این مشکل دراراضی فاریاب تحت روشهای آبیاری سطحی بیشتر نمود پیدا میکند. استفاده از روشهای جدید مدیریت سطح ایستابیمی تواند ضمن استفاده بیشتر از آبهای آبیاری و همچنین آبهای زیرزمینی آبشویی نیترات را نیز تقلیل دهد. هدف ازانجام این مطالعه، بررسی روند تغییرات غلظت نیترات در زهاب و همچنین میزان زهاب خارج شده از منطقه ریشه، دردو روش مدیریت سطح ایستابی شامل زهکشی کنترل شده و آبیاری زیرزمینی در مقایسه با زهکشی آزاد می باشد. درهمین راستا در یک بررسی لایسیمتری غلظت نیترات در زهاب خروجی در تیمارهای زهکشی کنترل شده، آبیاریزیرزمینی و زهکشی آزاد تحت کشت گیاه ذرت دانهای در چهار تکرار در قالب طرحی کامل تصادفی مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج این تحقیق نشان داد که بدلیل عدم نیاز به آبشویی زهاب خروجی وجود نداشت (البته آبیاری هایاول تا رسیدن عمق ریشه به حد 30 سانتیمتری به صورت سطحی بوده است. با اینحال غلظت نیترات در زهاب دوروش زهکشی کنترل شده و زهکشی آزاد به ترتیب 13/9 و 10/8 میلیگرم در لیتر مشاهده گردید. میزان حجم زهاب خارج شده از منطقه توسعه ریشه در زهکشی کنترل شده و زهکشی آزاد به تدریج 10 و 45 لیتر در طول فصل رشد مشاهده گردید.