بررسی ضمانت اجرای توافقنامه پاریس در مورد کنواسیون تغییر ات آب و هوا

پدیده تغییر اقیلم از آنرو که مسبب شکل گیری مشکلات بسیاری برای طبیعت شده است، دغدغه ی جامع ه ی جهانی است. از این رهگذر توافقنامه های چند جانبه ی بین المللی برای حل و فصل این پدیده مورد علاقه ی کشورهای جهان بوده است. توافقنامه پاریس بر کنواسیون تغییرات آب و هوا آخرین تلاش جامعه جهانی برای حل و فصل پدیده تغییر اقلیم بوده است. اما این توافقنامه فاقد یک ضمانت اجرای موثر است، به طوریکه بتواند تحقق اهداف اساسی توافقنامه را تضمین نماید. مقاله پیش رو در پی اثبات این فرضیه است که می توان از طریق برخی از بندهایی از این توافقنامه و استناد به پاره ای اسناد بین المللی و منشور ملل متحد، از اهرم های شورای امنیت سازمان ملل به عنوان ضمانت اجرای این توافقنامه بهره جست. روش حل مسئله در پژوهش پیش رو تحقیق توصیفی تحلیلی بر اساس اسناد بین المللی و تحلیل موضوع رسمی اعلامی و موضع غیررسمی و واقعی دولت هاست. در نهایت چنین نتیجه گرفته خواهد شد که شورای امنیت سازمان ملل صلاحیت ورود به موضوع تغییر اقلیم را دارد. و بدیهی است، از آنجایی که استنتاج حاصل شده از طریق اسناد معتر بین المللی و قواعد حقوق بین الملل صورت پذیرفته است، روش اعتبار سنجی نتایج نیز میزان مطابقت آن با قواعد حوزه حقوق بین الملل خواهد بود.