رابطه ی فرهنگ سازمانی و سبک های مدیریت تعارض با عملکرد شغلی کارکنان دانشگاه شهید چمران اهواز

سازمان یک سیستم اجتماعی است که عامل اثر بخشی و کارایی آن نیروی انسانی می باشد. موفقیت و سودآوری سازمان ها در گرو استفاده ی اثربخش از نیروی انسانی است (مور ، 2011). موفقیت هر فرد در سازمان بستگی به روحیات، تلاش، انگیزه و رضایتمندی او دارد. هیچ سازمانی نمی تواند بدون تعهد و تلاش کارکنان موفق گردد (مصدق راد، 1382). هرگونه رسیدگی به عواملی که می تواند زمینه ساز عملکرد مطلوب کارکنان باشد، می تواند بر توان منابع انسانی سازمان بیفزاید و از پیامدهای منفی زیادی جلوگیری نماید و با درایت و وسعت نظر سرپرستی شود، که در نهایت می تواند در بهبود کار و بالا رفتن کارایی کارکنان مؤثر واقع شود. سازمان ها اگر دارای بهترین فناوری بوده و از بهترین امکانات بهرمند باشند، ولی از نیروی انسانی متخصص و کارآمد برخوردار نباشند و از توانایی آنان بهره لازم را نگیرند، قادر نیستند بر محیط اثر گذاشته و در عرصه رقابت موفق عمل کنند (امیری، کوهستانی آهنچیان، 1387). دنیای امروز دنیای انسان هاست و متولیان سازمان های مختلف انسان ها هستند. سازمان ها بدون وجود انسان نه تنها مفهوم نخواهند داشت بلکه اداره آنها نیز میسر نخواهد بود (لانگ ، 2008). مهمترین عامل در نیل به اهداف هر سازمان، نیروی انسانی است و موفقیت و پیشرفت هر سازمان نیز به نیروی انسانی بستگی دارد. در راستای نیل به اهداف هر سازمان، باید شرایطی را فراهم ساخت تا کارکنان سازمان در محیط های جذاب و با خشنودی و رضایت کامل به انجام وظایف محوله بپردازند و بتوانند عملکرد شغلی مطلوبی ارائه دهند (ریان و اسمیت ، 2007؛ به نقل از پیر صمد،1390). عملکرد به عنوان ارزش های کلی مورد انتظار سازمان از تکه های مجزای رفتاری تعریف شده است که یک فرد در طول یک دوره مشخص از زمان انجام می دهد (بروسکو ، 2010). عملکرد شغلی به معنای درجه ای است که کارکنان مشاغلی را که در یک شرایط کاری معین به آنان واگذار شده است، انجام می دهند (مهیلیدن و سولیمن ، 2007؛ به نقل از براتی و همکاران، 1388). بسیاری از مطالعات صورت گرفته سعی در تقسیم بندی رفتارها و عملکرد کارکنان سازمانها و علل پیشرفت این سازمان ها داشته اند. بنابراین درک رفتارهای کارکنان به منظور ایفای بهتر نقش ها و وظایف خود باعث بهبود عملکرد و ارتقاء اثربخشی سازمانی خواهد شد. تحقیقات متعددی نشان داده است که شناسایی و درک اینگونه رفتارها و فراهم نمودن محیطی مناسب برای ارائه آنها باعث خواهد شد تا نحوه ارائه خدمات سازمان توسط کارکنان آن مطلوب و اثربخشی سازمانی و فردی نیز افزایش یابد (امینی و همکاران، 1386). در پی شناسایی عواملی که می تواند به ارتقای عملکرد شغلی در میان کارکنان سازمان منجر شود، می توان به وجود فرهنگ سازمانی اشاره کرد. فرهنگ سازمانی به دلیل ماهیت اثرگذاری قوی که می تواند بر رفتار و عملکرد اعضای سازمان داشته باشد، نقش مهمی در کنترل درونی و شکل دهی به رفتارهای کارکنان دارد و عامل مهمی در پدید آوردن تغییر و دگرگونی رفتارهای نامطلوب و ایجاد ثبات در رفتارهای مورد نظر سازمان محسوب می شود (عامری فر، 1386). با توجه به تأثیر و نقشی که فرهنگ سازمانی بر ادراک، تفکر و احساس کارکنان، اهداف، ابزار و روش های عمل، روحیه افراد، میزان خلاقیت، نوآوری و بویژه عملکرد شغلی کارکنان دارد، نباید چیزی را در سازمان به دور از تأثیر فرهنگ سازمانی دانست (شجاعی، 1384). یکی از نتایج عمده وجود فرهنگ سازمانی قوی این است که جابه جایی کارکنان را به شدت کاهش می دهد. فرهنگ قوی موجب می شود اعضای سازمان درباره جایگاه و محل آن اتفاق نظر کامل داشته باشند. چنین اتفاق نظر کاملی باعث انسجام، وفاداری و ایجاد تعهد زیاد نسبت به سازمان و ارتقای کیفیت عملکرد کارکنان می شود (دافت ، 2009). دانشگاه در جامعه امروزی به عنوان یک سازمان اجتماعی حساس، نقش مهمی در اهداف اجتماعی و فرهنگ دارد و لازمه تحقق این اهداف، شناخت و بهبود فرهنگ سازمانی آن می باشد. عموماً، عدم توجه به فرهنگ سازمانی، باورها و ارزش های افراد اگر منجر به شکست مطلق سازمان و نرسیدن به اهداف و چشم انداز نشود، حداقل اشکالات عدیده ای را در روند حرکت سازمان ایجاد کرده و انرژی زیادی برای حل معضلات ناشی از رویارویی اهداف پیش بینی نشده با فرهنگ رایج سازمان هدر می رود (رحیم نیا و علیزاده، 1388). فرهنگ سازمانی از اساسی ترین زمینه های تغییر و تحول سازمان بوده و پذیرش آن از سوی کارکنان، ضامن بقا و پویایی سازمان است. از این رو جستجوی بیشتر برای درک عمیق تر از رابطه بین فرهنگ سازمانی و عملکرد شغلی کارکنان معقول و سودمند خواهد بود.