روند تغییرات سیمای شهر مشهد در دوران پهلوی

از نظر اجتماعی شهرها مکانهای مناسبی برای شکل گیری نهادهای اجتماعی اعتلای ارزشهای فرهنگی گسترش و تحکیم روابط و مناسبات اجتماعی و پاسداری ارزش های انسانی و هویت های ملی و محلی هستند دوران مدرنیسم را می توان به عنوان سرآغاز گسست و کمرنگ شدن توجه به ابعاد هویتی شهرها و زندگی اجتماعی شهری در نظر گرفت امروزه شهرها نه بر پایه هویت اصیل خود بلکه بر پایه تقلیدهای بدون اندیشه از مظاهر غربی و الگوهای مدرن بدون توجه به الگوهای بومی در حال شکل گیری و گسترش اند مشهد مقدس به واسطه وجود بارگاه منور رضوی از این ظرفیت برخوردار است که به نمادی از تمدن و معماری اسلامی و ایرانی تبدیل شود به گونه ای که جلوه ای از تلفیق هنر معماری اسلامی و بدایع روز باشد ولی امروزه عدم رعایت سبک معماری مشخص در مشهد بخشی سنتی و بخشی مدرن سبب ناهمگونی بافت شهر شده است در سال های اخیر با گسترش اقدامات نوسازی و بهسازی در شهر به خصوص هسته مرکزی آن هویت شهری مشهد شدیدا دستخوش تغییر قرار گرفته است در این مقاله قصد داریم روند تاریخی شهر مشهد و سبک های مختلف معماری که در این شهر در دوران پهلوی به وجود آمده است را بشناسیم روش به کار گرفته شده در این پژوهش روشی تحلیلی اسنادی با تکیه بر منابع کتابخانه ای و بررسی میدانی است