بررسی معنا و مفهوم اعداد مقدس در مدارس سنتی ایران

معماری علمی پر از رمز و راز پر از حرف های نگفته دانشی که در پس آن معنا مفهوم و منظوری شگرف نهفته است هنری که در آن معماران بویژه معماران سنتی ایران سعی در آن داشته اند که با استفاده از روش ها و سبک های مختلف به نحوی منظور خود را که اغلب نشات گرفته از جهان ماورایی بوده در این جهان منعکس و تجارب خود را به نسل آینده منتقل نمایند یکی از راه های انتقال این رموز استفاده از نمادگرایی و بکاربردن اعداد به ویژه اعداد مقدس در باور مردم عوام در معماری بوده است از آنجایی که آشنایی با این اعداد و فهم کاربرد آن به درک هرچه بهتر فضاهای معماری می انجامد این پژوهش به پشتوانه مطالعات کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی پرده از مفاهیم و معانی این اعداد مقدس در معماری سنتی ایران و بویژه کاربرد آنها در مدارس سنتی ایران که در معماری اسلامی بعد از مسجد بالاترین جایگاه را دارا می باشند برداشته و به درک هرچه بهتر کاربرد اعداد مقدس در این فضاها پرداخته است نتایج حاصل حاکی از آن است که معماران گذشته ایران باستان ماهیت و نحوه انتقال مفاهیم توسط این نمادها را درک کرده و سعی برآن داشته مفاهیم ماورایی را بدین طریق نمایش داده و در نهایت اجسام زمینی را سمبل و نماد اجسام ماورایی و بازتاب جهان ابدی قرار داده و در نهایت ذهن مخاطبین را به کنکاش و جستجو واداشته و در نهایت امر مخاطبین را به وجدانیت خداوند هدایت نمایند