بررسی رابطه بین نوآوری سازمانی و بیتفاوتی سازمانی در شرکتهای کوچک تحقیق موردی: شرکت صنایع چوبی رضوی

نیروی انسانی، سرمایه اصلی سازمانهای عصر نوین است. در حقیقت، بازدهی و بهرهوری هر سازمان به رفتار و عملکرد نیروی انسانی آن سازمان وابسته است و کارکنان شاغل در سازمانها، ازجمله شاخصهای سنجش میزان برتریسازمانها نسبت به هم هستند. بیتفاوتی سازمانی و نوآوری سازمانی مؤلفههایی هستند که به نیروی انسانی و منابع انسانی سازمان مرتبط هستند. در سازمانها و بنگاههای اقتصادی کوچک، به دلیل اینکه تعداد کارکنان و منابع انسانی آنهامحدود است بیتفاوتی در کارکنان بهشدت ملموس و تأثیرگذار میباشد و از طرفی حیات اینگونه سازمانها به نوآوری و خلاقیت بستگی دارد، بنابراین بررسی بیتفاوتی سازمانی و تأثیر آن بر خلاقیت و نوآوری امری ضروری میباشد. این پژوهش بهصورت توصیفی پیمایشی و از مدل بیتفاوتی سازمانی داناییفرد و همکاران با 5 بعد اصلی و مدل نوآوریسازمانی چوپانی با 3 بعد اصلی استفادهشده است. روش جمعآوری اطلاعات بهصورت توزیع پرسشنامهها در بین تمامی اعضای شرکت بوده است. با توجه به یافتههای پژوهش رابطه معناداری بین نوآوری سازمانی با بیتفاوتی سازمانی )بهصورتکلی( وجود ندارد. ولی بین ابعاد نوآوری اداری با بیتفاوتی به اربابرجوع، بیتفاوتی به همکار و بیتفاوتی به کار رابطه معنادار و غیرمستقیم )عکس( وجود دارد و بین نوآوری فرایندی و بیتفاوتی به همکار ارتباط معنادار و غیرمستقیم )عکس وجود( دارد. همچنین شدیدترین رابطه بین مؤلفههای نوآوری اداری با بیتفاوتی به اربابرجوع است.