بررسی الگوی معماری جهت نگهداری و توانمند سازی آسایشگاه سالمندان

موضوع تعمیر و نگهداری در ساختمان مدتهاست در سراسر جهان بویژه در کشورهای توسعه یافته مورد توجه قرار گرفته است. بکار گیری یک سیستم تعمیر و نگهداری صحیح طول عمر سازه را افزایش می دهد. با افزایش سن افراد، نیاز به فضاهایی که سازگار با ناتوانی افراد باشد بیشتر می شود. سالمندان به دلیل ویژگی های جسمی و روحی خاص خود نیازمند توجه ویژه ای در زمینه مناسب سازی فضای زندگی خود هستند. هدف این مقاله بررسی الگوی معماری جهت نگهداری و توانمند سازی آسایشگاه سالمندان می باشد، زیرا مناسب سازی فضاهای آسایشگاه باعث ایجاد حس آسایش ، امنیت و رفاه ساکنین می شود روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و روش گرد آوری اطلاعات کتابخانه ای به منظور دستیابی به استانداردها می باشد. در نهایت با افزایش شمار سالمندان، باید آگاهی معماران در لزوم طراحی فضای مناسب ، نگهداری و توانمند سازی ساختمان برای بالا بردن رفاه،آسایش و امنیت سالمندان افزایش یابد.