اثر بخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر کیفیت خواب پرستاران

این پژوهش به بررسی اثر درمان شناختی رفتاری گروهی بر کیفیت خواب و ساختار شخصیت پرستاران پرداخته است. پژوهش حاضر تحقیق کمی از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، پرستاران دچار اختلال خواب در شهر تهران بودند. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و زنان پرستاری که به دلیل اختلال خواب به کلینیک روانشناسی کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند، بدین نحو که ابتدا پس از تکمیل پرسشنامه استاندارد کیفیت خواب پیتزبرگ (PSQI) از بین پرستاران زن کسانی که نمره بالاتری در زمینه اختلال خواب بدست آوردند انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه گواه و آزمایش و پلاسبو ( دارونما) قرار داده شدند. اعضای گروه آزمایش در 6 جلسه 120 دقیقه مشاوره گروهی درمان شناختی-رفتاری شرکت کردند. گروه دارونما در طی این مدت هر شب سه صفحه رمان قبل از خواب می خواندند. در پایان از هر سه گروه آزمایش و گواه پس آزمون گرفته شد. از روش تحلیل کوواریانس به منظور سنجش فرضیات و با توجه به سطح سنجش متغیرها استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد درمان شناختی رفتاری گروهی منجر به افزایش کیفیت خوابیدن پرستاران و ابعاد آن در شب می شود وگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل و دارونما پس از گذران دوره درمان شناختی درمانی گروهی کیفیت خوابشان بهبود یافت. و این برای کیفیت خواب پرستاران (0.582) بوده است.