اثر آلیاژ سازی بر روی خواص مکانیکی و ریزساختار فلز جوش فولاد St12 توسط جوشکاری قوسی توپودری خود محافظ

جوشکاری توسط روش جوشکاری قوسی توپودری در چند دهه اخیر در جهان متداول شده است. یکی از تکنیک های این روش، جوشکاری به شیوه خود محافظ، به معنای عدم استفاده از محافظت اضافی همچون گاز محافظ یا فلاکس معدنی می- باشد. در این تحقیق تغییرات ریزساختاریو خواص مکانیکی جوشهای توپودری خود محافظ بررسی شد و بهینه سازی این خواص نیز انجام گرفت. به این منظور، یک ترکیب پودر پایهبرای ساخت سیم های توپودری خود محافظ انتخاب شد. این پودرها شامل فلورین، کربنات کلسیم، آلومینیوم، منیزیم و آهن می شدند. سپس مقادیر یکسانی از عناصر آلیاژی همچون منگنز، مولیبدن و نیکل به این ترکیب اضافه شد. همچنین به منظور مقایسه خواص فلز جوش تحت محافظت اضافی، جوشکاری در یک مورد تحت محافظت فلاکس روش جوشکاری زیر پودری انجام شد. به منظور بررسی خواص مکانیکی، تستکشش، تست ضربه و همچنین اندازه گیری سختی انجام شد. به منظور بررسی ریزساختار و سطح شکست نمونه های ضربه نیز از میکروسکوپنوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. نتایج خواص مکانیکی خوبی برای فلز جوش داده شده با سیم با ترکیب پودر پایه را نشان می دهد. افزودن عناصر آلیاژی به این ترکیب منجر به بهبود بعضی از خواص مکانیکی و تنزل بعضی دیگر و در عین حال قابل قبول بودن آنها شد. بهترین خواص مکانیکی نیز به دلیل ریزدانگی و حذف نیتروژن باقی مانده در نمونه ای به دست آمد که تحت محافظت اضافی قرار داشت