مدلسازی تصادفات راههای برون شهری با بهبود روابط آیین نامه ایمنی راهها HSM مطالعه موردی: راههای استان کرمان

جهت کاهش سوانح جادهای شناخت عوامل موثر در وقوع تصادفات حائر اهمیت است. این شناخت با انجام تحلیلها و به صورت پیشرفتهتر با مدلسازی متغیرهای موثر در وقوع تصادفات امکانپذیر است. در این پژوهش سعی بر ایناست که عوامل وقوع تصادفات، با تاکید بر نقش مدلسازی تصادفات، شناسایی گردند . در این راستا، مدل های تصادفات روابط موجود در آییننامه ایمنی راههاHSM برای ایران، مطالعه موردی استان کرمان، اعتبارسنجی گشتهاند. در طی بررسی مدلهای آییننامه ایمنی راهها، ضریب واسنجی براساس شرایط محلی محاسبه گردیده است که ضریب واسنجی برای راههای اصلی استان0/81وبرای بزرگراه های این استان مقداری برابر با 0/32 محاسبه گردیده است از لحاظ شاخصهای آماری برازش مدلها، نتایج خوبی به دست نیامده است . جهت بهبودروابط آییننامه، متغیرهای ترافیکی محورهای دارای ترددشمار با ادغام محورها ی بزرگراهی وراههای اصلی با استفاده از متغیر کمکی، با رگرسیون خطی ساده، مدلسازی شدهاند. مدل اصلاحی ادغامی با متغیرهای متوسطترافیک روزانه در سال، طول محورها، درصد فاصله غیرمجاز در راههای اصلی و بزرگراهها و درصد سرعت غیرمجاز در بزرگراهها، به عنوان بهترین مدل انتخاب گردید.