الگوی برداری صحیح از ذخایر معماری ثمین ایران؛ در اصالت بخشی به ماهیتی پایدار (نمونه موردی: بافت ارزشمند دهکده کریک ماسوله دوم در استان کهگیلویه و بویراحمد

بحران انرژی و افزایش روزافزون آلودگی محیطزیست به دلیل تولید گازهای گلخانهای؛ به ویژه در صنعت ساختمان از مباحث مهم در معماری قرن اخیر میباشد. سبک زندگی مدرن باعث شده که ما بیشترین وقت خود را داخل ساختمانها (مسکونی، اداری و..) بگذرانیم. در کشور عزیزمان ایران، بهرهگیری از انرژیهای خدادادی با مقیاس زیاد قابلدسترسی و کاملاً ریگان میباشد و با پی به گذشته در تاریخ معماری ایران و رسیدن به معماری پایدار (استفاده از بادگیرها، نماهای دو پوسته، کاهگل و...)به راحتی میتوان دید و به عنوان تفکر اصیل و ارزشی از آنها الگوبرداری نماییم. منظور از الگوبرداری؛ استفاده از فن و تکنیکها با توجه به الگوی زندی امروزی و مصالح نوین میباشد که اگر چنین شود معماری ارزشمند خواهدبود. ذخایر ثمین ایران؛ خود به مثابه الگوی مناسب جهت این مهم میباشد که طلب میکند با بررسی صحیح و اصولی، قاعده و روشهای کاربردی از این قبل را برای معماری امروزی استخراج کرده و در معماری مدرن به کار ببریم؛ این کار نه تنها معماری را به سوی پایداری هدایت میکند بلکه هویت گمشده را به معماری مدرن بازخواهد گردانید. با توجه به موارد مورد بحث این سؤال در پیش رو است که این الگوهای موفق به چه صورت قابلاستخراج است؟ و الگوهایی که ما را به معماری پایدار نزدیک کرده و همچنین ماهیت هویتایرانی را در دل خود جای دارد چیست؟ از این رو نگارندگان در این پژوهش در بهکارگیری نمونه موردی بافت ارزشمند دهکده کریک (ماسوله دوم) و با برداشت میدانی، در پی الگوبرداری و استخراج نمونهای موفق در معماری حال است همچنین در بدنه مقاله نیز استناد از مراجع کتابخانهای و پژوهشهای انجامشده پیشین است