استفاده از نانوکریستالهای فسفرسنت ZnS به عنوان یک نانو سنسور بیولوژیکی

وقتی اندازه ذرات مواد فسفرسنت به زیر 100 آنگستروم می رسد خصوصیات ویژه ای از خود نشان می دهند به این صورت که با کاهش اندازه ذرات طول موج تهییج و گسیل کاهش پیدا کرده و همچنین شدت گسیل با افزایش غلظت گروه های نهایی کاهش پیدا می کند. بنابراین با ساخت نانوذرات فسفرسنت و بررسی طیف گسیلی قبل و بعد از اتصال با جزء بیولوژیک، می توان رابطه بین غلظت جزء بیولوژیکی و شدت گسیل را بدست آورد. حال با اعمال سنسور به یک محیط بیولو ژیک حاوی جزء بیولوژیکی با غلظت نامعلوم و بدست آوردن شدت گسیل نانوذرات، غلظت جزء نهایی به دست می آید. البته باید توجه داشت که هر سنسور برای تعیین غلظت یک ماده خاص طراحی می شود. در این مقاله، نانوکریستالهای فسفرسنت سولفیدروی با استفاده از روش میکروامولسیون معکوس سنتز شده، ذرات با انجام عملیات سطحی توسط گروه فعال سطحی مرکاپتواتانول به بیوتین به عنوان دریافت کننده زیستی و بعد آویدین به عنوان جزء بیولوژیکی متصل شدند و تاثیر غلظت آویدین بر خصوصیات نوری نانوکریستالهای فسفرسنت ZnS بررسی شد . روغن مورد استفاده سیکلوهگزان می باشد. از تریتن ایکس-صد به عنوان پایدارکننده و n-hexanol به عنوان کمک پایدارکننده استفاده شده است. این ترکیب ها با ایجاد پیوند با سطح نانو کریستال، از ایجاد پیوند بین آنها و ذرات دیگر جلوگیری می کنند . ، آنالیز ریزساختاری آن به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، آنالیز کیفی و کمی پرتو X حاصل از دستگاه SEM، توسط طیف سنج EDS و خصوصیات نوری به وسیله دستگاه لومینسانس (PL) انجام گرفته است.