بررسی تاثیر ساختارهای اجتماعی و فرهنگی بر وقوع جرم در ایران ( با تاکید بر نظریه رابرت مرتن )

جرم پدیده ای اجتماعی است که از ساختارهای فرهنگی هر جامعه تاثیر می پذیرد. ساختارهای اجتماعی و فرهنگی جوامع به میزان شفافیت یا عدم شفافیت و به میزان ساده یا پیچیده بودن ساختارها مشوق یا مانع جرم می شوند. هر چه ساختارهای کلان اجتماعی و فرهنگی نابرابرتر باشد بیشتر فساد و انحراف بیشتر در ان نفوذ می کند. ساجتار اجتماعی نابرابر ،فرصت ها و منابع را به طور انحصاری در اختیار اقلیت ها قرار می دهد. رابرت مرتن جامعه شناس معروف امریکایی تضاد میان اهداف فرهنگی مانند پول و ثروت و مقام و قدرت و راه های مشروع نهادینه شده جهت رسیدن به این اهداف را منبع اولیه ی جرم می داند. در نظریه ی فشار ساختاری، مرتن بر این باور است که انحراف برای این پیش می آید که جامعه دستیابی به برخی از هدف های را تشویق می کند ولی وسایل ضروری برای رسیدن به این اهداف را در اختیار همه ی افراد قرار نمی دهد. بنابراین برخی افراد یا باید هدف های خاصی را برگزیند یا برای رسیدن به هدف های مشروعی که فرهنگشان تجویز کرده است و سایل و راه های نامشروعی را برگزیند. ساترلند نیز اصطلاح ناهماهنگی میان عناصر ساخت اجتماعی را مطلوب نمی داند و به جای آن نسبیت ساخت اجتماعی را ترجیح می دهد و منظور او این است که جرم ریشه در سازمان اجتماعی دارد و بیانگر سازمان اجتماعی است.