بحران آلاینده های نفتی، بازنگری یک بحران و درس های آن

همزمان با خروج نیروهای عراقی از خاک کویت در 1991 ، نیروهای عراقی پیش از عقب نشینی و در حین آن تعداد قابل توجهی ازتاسیسات نفتی و چاه های نفت کویت را تخریب کرده و به آتش کشیدند. این آتش سوزی وسیع که برای شش ماه متوالی ادامه داشتباعث شد حجم زیادی از دود ناشی از احتراق ناقص نفت کویت به همراه ذرات معلق مختلفی به اتمسفر منطقه وارد شده و نشت نفتباعث شد تا لکه های نفتی در سطح وسیعی آب های خلیج فارس و زمین های مجاور آن را آلوده سازد. در جریان این حادثه کشور ما نیز ازورود آلودگی به فضای آب و هوای خود مصون نماند. در جریان این بحران، بیش از 25 % آلودگی تولید شده ، مرزهای آبی ایران در خلیجفارس و استان های جنوبی و جنوب غربی کشور را تحت تاثیر قرار داد. مقاله ی حاضر ضمن تشریح روند بررسی و ردیابی آسیب هایوارده ناشی از این بحران و تعیین تاثیر پذیری میراث فرهنگی کشور از این موضوع، به معیارها و اقدامات ضروری که لازم است در چنینبحران هایی صورت گیرد تا اقدامات بعدی را بتوان با صحت و دقت بیشتری انجام داد خواهد پرداخت. در واقع شاخصه های مستند سازیبحران و مولفه هایی که ثبت و ضبط آن ها ضروری به نظر می رسد، محور اصلی بازنگری این بحران و اقدامات متعاقب آن خواهد بود.