پیش بینی بهزیستی روان شناختی بر اساس تاب آوری و خودکارآمدی در دانشجویان

هدف :هدف پژوهش حاضر پیش بینی بهزیستی روان شناختی بر اساس تاب آوری و خودکارآمدی در دانشجویان بود. روش :این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب که۱۲.۶۰۰ نفر دانشجو در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ و حجم نمونه ۳۸۴ نفر انتخاب که به روش نمونه برداری تصادفیخوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و جهت جمعآوریاطلاعات از مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف ۲۰۰۸ پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون ) ۲۰۰۳ ( و مقیاس خودکارآمدی مقابله با مشکلات چسنی و همکاران) ۲۰۰۶ ( از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب گردآوری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها : یافته ها از طریق روش همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استاندارد به شیوه همزمان انجام شد که بدین منظور فرضیه پژوهش مبنی بر وجود رابطه مثبت و معنادار بین بهزیستی روان شناختی و تاب آوری بود و هم چنین بین بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار و نتایج حاصل از رابطه بین تاب آوری و خودکارآمدی که نشان دهنده رابطه مثبت و معنادار بین تاب آوری و خودکارآمدی می باشد.در واقع می توان نتیجه گرفت که تابآوری و خودکارآمدی پیشبینی کننده مناسبی برای بهزیستی روانشناختی دانشجویان است.