بررسی وضعیت کودکان در سن تحصیل خیابانی و عوامل موثر بر آن

پدیده کودکان خیابانی یکی از معضلات گریبانگیر شهرهای بزرگ در جهان معاصر است . گسترش این پدیده به حدی است که امروزه شهرها را به یک اندازه به خود مشغول کرده است. این مطالعه با تلفیقی از دو روش پیمایشی و علی – مقایسه ای انجام شده است . این مطالعه بر روی 243 کودک خیابانی و 192 کودک غیر خیابانی در سال تحصیلی 90 - 89 در مشهد و به روش نمونه گیری اشباعی و پرسشنامه محقق ساخته بر روی آنان اجرا گردید.عواملی چون نارسایی نهادهای اجتماعی ، فقر اقتصادی خانواده ها و ناتوانی در انطباق با شیوه های زندگی شهری ، آسیب زا بودن محلات شهری ، فقدان حمایت کافی از سوی سازمان ها ، الگوهای نادرست کنش متقابل شهروندان و این کودکان ، برخورد غیر تخصصی مشاوران با این پدیده ، ازدواج های غیر رسمی دختران ایرانی با تبعه خارجی و عدم توزیع عادلانه امکانات کماکان به عنوان مشکل در مشهد خود نمایی می کند .کودکان این طبقات غالبا در سکونت گاههای غیر رسمی بسر می برند کمتر از آموزش بهره می برند و نبود آموزش اولیه و فشار کار موجب عدم ابقا این کودکان در مدرسه می شود. این کودکان غالبا تحصیلاتی ندارند یا ازیک شبه تحصیلات غیر رسمی برخوردارند