کاربرد ردپای آب ، به عنوان ابزاری مدیریتی و کارآمد جهت توسعه پایدار منابع آب

مصرف آب در داخل یک کشور به تنهایی معیار درستی از برداشت واقعی آب از منابع آب جهانی نیست. ردپای آب شاخصی برای تعیین میزان واقعی آب ونوع آب میباشد که با در نظر گرفتن ابعاد زمانی و مکانی، برای تولید یک کالا و یا ارائه هرگونه خدمات، به طور مستقیم و یا غیر مستقیم، مصرف و یا آلوده میشود. این شاخص آب را به سه صورت آب آبی 2، سبز 3 و خاکستری 4 معرفی میکند. طبق آمار سال 2011 سازمان یونسکو، ایران در بین کشورهای با جمعیت بیشتر از پنجمیلیون نفر، بیشترین مصرف از منابع آب آبی خود را دارد که این می تواند یکی از مهمترین عوامل بحرانهای به وجود آمده باشد، بنابراین بررسی ردپای آب و اجزای تشکیل دهنده آن از طریق ایجاد تغییراتی در الگوی مصارف، جهت تغییر نوع آب مصرفی و یااز طریق کنترل جابجایی های آب در سطح بین المللی می تواند تضمینی باشد برای استفاده از منابع و محیطزیست در زمان کنونی به گونهای که آسیبی به دورنمای استفاده نسل آینده وارد نسازد که این مفهوم رعایت اصول توسعه پایدار میباشد. در این پژوهش ردپای آب به عنوان ابزاری قدرتمند جهت مدیریت متناسب با توسعه پایدار منابع آب ، مورد بررسی قرار میگیرد.