پتانسیلهای سیستم حمل و نقل عمومی دارای منابع انرژی تجدیدپذیردر توسعه پایدار و کاهش آلایندگی

در این مقاله به تحلیل استفاده از انرژیهای نو و تجدید پذیر در سیستمهای حمل و نقل شهری و بکارگیری معماری خورشیدی در ایستگاهها، ساختمانهای اداری و ... با هدف کاهش آلودگی محیط زیست پرداخته شده است. همچنین مطالعه موردی برای دپوی مترو قطار شهری تبریز ارایه شده است. در ابتدا بهاهمیت استفاده از انرژیهای تجدید پذیر به عنوان یک راهکار اساسی در کاهش آلودگیها و نحوه ادغام آن در معماریهای موجود پرداخته میشود و سپساستفاده از این انرژی در مترو (به عنوان یک سیستم حمل و نقل مهم و همچنین یک مصرف کننده بزرگ انرژی) بررسی میگردد. در این مقاله امکاناستفاده از انرژی خورشیدی در ساختمانهای قطار شهری تبریز در کنار حمل و نقل پاک مورد توجه است. اساسا در مباحث حمل و نقل شهری کاهش آلایندگی با بهبود روشهای حمل و نقل در کنار کاهش آلایندگی و تخریب محیط زیست توام است. در ادامه مقاله آنالیز اقتصادی و فنی با توجه به موقعیت جغرافیایی محل احداث سازه خورشیدی، اندازه نیروگاه قابل بهره برداری در دپو، مساحت و تولید پنلها، کاهش آلودگی و... پرداخته شده است. نتایج نشان میدهند که سیستم حمل ونقل میتواند سهم عمدهای در تولید انرژیهای تجدید پذیر داشته باشد