بهبود روش های ساخت سنتی در منطقه زاگرس مطالعه موردی: روستای قصریان در سنندج

سلسله جبال زاگرس، شامل رشته کوه هایی که به موازات خلیج فارس شروع می شوند و به سمت شمال تا مرزهای ایران با عراق و ترکیه ادامه می یابند، محل برخورد تمدن های مختلف بوده است . در این منطقه رابطه دائمی بین فرهنگ ها و سنت های مختلف ناحیه وجود داشته است. معماری این منطقه والاترین نوع هنر در طی قرن ها را نشان می دهد و ویژگی های مشخصی را برای هزاره ها در خود حفظ کرده است . معماری بومی منطقه از فرم های معماری، اجزای سازه ای و مصالح ساختمانی محلی بر اساس شناخت عمیق از طبیعت مصالح و همگن با انواع ساختمان ها، عملکرد آنها و همه محیط استفاده می کند. با توجه به زلزله خیز بودن منطقه زاگرس و احتمال ایجاد خسارات در اثر وقوع زلزله، بناهای روستای قصریان در نزدیکی سنندج در کردستان برای مطالعه موردی انتخاب شده اند . مطالعات انجام گرفته نشان می دهد که می توان با انجام تغییراتی در روش های ساخت سنتی به بهبود عملکرد سازه ای بنا در مقابل بلایای طبیعی مانند زلزله کمک کرد. این مقاله مطالعات انجام گرفته در مورد معماری و بناهای روستای قصریان و پیشنهادهای مربوط به بهبود روش های ساخت به منظور مقاوم تر ساختن این بناها را ارائه می دهد.