مدلسازی و بررسی تاثیر جنس میلگرد بر رفتار اتصالات بتنی

قابلیت شکل پذیری در سازه ها در استهلاک انرژی توسط تغییر شکل های پلاستیک، ممکن است مهم ترین عامل دراجتناب از خرابی سازه در زمان زلزله های شدید باشد. منشا اساسی شکل پذیری، توانایی مصالح در تحمل کرنش های پلاستیک بدون کاهش در تنش است. از آن جا که اتصالات به عنوان یکی از مهم ترین و آسیب پذیرترین اعضا سازه نقشمهمی در شکل پذیری سازه ایفا می کنند و باتوجه به این که مقاومت و شکل پذیری اتصالات تا حد زیادی به خصوصیات مشخص میلگردها بستگی دارد، از این رو در این مقله به بررسی عملکرد میلگردهای FRP در اتصال تیر به ستون بتنی و شکل پذیری آن پرداخته شده است. بر اساس نتایج، افزایش درصد آرماتور در مقطع تیر در حالت استفاده از میلگردهای فولادی منجر به افزیش شکل پذیری اتصال گردیده است. با این حال با افزایش درصد آرماتور و ثابت ماندن ابعاد هندسی تیر در نهایت شکل پذیری به تدریج دچار کاهش شده است. با افزایش درصد فولاد تیر از 0.0044 به0.0089 (افزایش 2 برابری) مقدار شکل پذیری اتصال 8% افزایش داشته است. بیشترین رشد ممکن نیز برای میلگردهایفولادی برابر با 38 % و بین حالت اول و سوم روی داده است.