راهکارهای طراحی آبکنار با رویکرد منظر پایدار مورد مطالعه: رودخانه درون شهری شیراز

رودخانه های درون شهری را می توان به عنوان یکی از شریان های اصلی بقای محیط زیست شهر دانست که طی سالیان گذشته مورد تخریب انسان ها قرار گرفته است، لذا با توجه به اهمیت عناصر طبیعی مانند رودخانه ها در شکل گیری اولیه شهرها و تاثیرات مثبت این عناصر در روند تغییرات آتی شهر، توجه به این پتانسیل های طبیعی جهت بقای شهرها حیاتی می نماید. از طرفی منظر پایدار ارائه دهنده اصولی است که در طول زمانه چرخه حیات را پشتیبانی کرده و حتی تقویت می نماید، اصولی مانند خودپایداری، هماهنگی با اکوسیستم، طراحی چرخه ای و ... که با مرور ادبیات «منظر پایدار» به اصول و معیارهای آن اشاره خواهد شد. توسعه و گسترش شهر شیراز همانند دیگر کلان شهرهای کشور، باعث تخریب مناطق ارزشمند طبیعی و ایجاد تغییر و تحولاتی جبران ناشدنی در این محدوده شده است. ساخت و ساز در حریم رودخانه شهرشیراز همراه با استفاده های فراغتی روند طبیعی را در این نواحی دچار اختلال نموده و سبب تغییر منظر در این مناطق گردیده است. تغییر در منظر این مناطق و اختلال روند طبیعی بدلیل مسافت و سازههای فراوان در حریم رودخانه شیراز شده است. این پژوهش درصدد است تا با شناخت مفهوم منظر پایدار شهری و مرور ادبیات این حوزه، ضمن بازشناسی وضعیت موجود رودخانه شهر شیراز با رعایت اصول منظر پایدار راهکارهایی جهت بازیابی این منظر طبیعی ارائه نماید. روش مورد استفاده در این مقاله، تحلیلی_توصیفی و مبتنی بر سنجش معیارهای به شکل کیفی بوده و گردآوری داده ها و اطلاعات نیز به صورت اسنادی و میدانی انجام شده است.