فرآیند طراحی معماری با رویکرد نشاط اجتماعی در شهر

شادی و نشاط اجتماعی و حضور آن در یک جامعه، از منظر علوم و افراد متخصص حوزه های مختلف، از نشانه های یک جامعه سالم است. وقتی نشاط و شادی از یک جامعه رخت بربندد، جامعه دچار بروز عواملی مانند افسردگی، انفعال، انحرافات مختلف فردی و جمعی و فرهنگی و .... می شود . نظر به اهمیت توجه به نشاط اجتماعی جامعه بعنوان یکی از ارکان اساسی در توسعه ی همه جانبه کشورمان است متأسفانه این امر در برنامه های اصلی معماران استان و شهرستان جایگاهی نداشته و توجه خاصی به این حوزه نمی شود. عدم وجود نشاط اجتماعی در میان جامعه، افسردگی و سرخوردگی را به همراه دارد. برای شاد بودن و سلامت محیطی باید مولفه امید به زندگی را افزایش داد، چون امید به زندگی و شاد بودن باعث کاهش آسیب های اجتماعی می شود. پس برای افزایش امنیت روانی وامید به زندگی باید به دغدغه های این جامعه ارزش دهیم. شادی و امید طبیعت زندگی هستند با وجود این، غم و ناامیدی به سراغ موجود زنده می آیند. شهروندان به مثابه ی گروه تأثیرگذار جامعه حق و حقوقی دارد نشاط اجتماعی به عنوان یکی از مباحثی که در حوزه طراحی معماری شهری گنجانده شده است باید مرز بین معماری و نشاط اجتماعی را مشخص کرد اما طراحی معماری که یک روند تاریخی در یک مقطع خاص را گذرانده و برای شناسایی علل آن باید لایه های پنهان و عمیق آن را مطالعه کرد تا بتوان بر این اساس راه حل های پیشگیرانه را اتخاذ کرد بدین جهت تفکیک این دو امر از همدیگر مهم است و باید آسیب بر آسیب دیده ترجیح داده شود. از یک طرف طراحی فضای فیزیکی شهر، خیابان ها، فضای سبز، ترکیب رنگ ها و.. به آرامش شهروندان می انجامد و از جهت دیگر کارها را به سمت کار گروهی می برد شاهد تأثیرگذاری این فعالیت ها در سلامت جامعه می شویم . بر این اساس طراحی فضاهای باز و سبز محلی و یا در مقیاس بزرگ تر، محلات پیاده مدار، محلات متراکم با کاربری های مختلط، دسترسی های فیزیکی و بصری به طبیعت، ایجاد فرصت های فرهنگی -اجتماعی –تفریحی در مجاورت محلات و شهرک های مسکونی، کاهش وابستگی زندگی شهری به اتومبیل و ترویج حمل ونقل عمومی از راهبردهای ارتقای سلامت عمومی از طریق نقش معماری و طراحی شهری بشمار می آیند . در پایان برخی راهکارهای ارتقای سلامت عمومی شهروندان از طریق طراحی فضاهای شهری و نواحی مسکونی معرفی شده است.